Το σύνολο των μαθητικών μου χρόνων το πέρασα στην πόλη μας κατακτώντας γνώσεις σε τομείς που αξιοποίησα αργότερα στη ζωή μου (ξένες γλώσσες), αποκτώντας όμορφες εμπειρίες -από την βρεφική μου ήδη ηλικία- στον χώρο του βουνού χάρη στην αγάπη που έτρεφαν οι γονείς μου για τον χώρο αυτό, ενώ παράλληλα δοκίμαζα τις δυνάμεις μου σε μια σειρά από αθλητικές δραστηριότητες όπως το αλπικό σκι, η κολύμβηση, το κλασικό μπαλέτο, αλλά και οι πολεμικές τέχνες.
Γυρίζοντας πίσω σε εκείνα τα χρόνια αντιλαμβάνομαι πλέον την προσπάθεια των γονιών μου να αποκτήσω όσο το δυνατόν περισσότερες εμπειρίες, όχι μόνο γνώσεις, αλλά και να μάθω να διαχειρίζομαι διαφορετικές καταστάσεις.
Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας ήταν
η περιέργεια αλλά και η τόλμη να δοκιμάζω καινούργια πράγματα. Το 2002 αποφοίτησα από το 5ο Ενιαίο Λύκειο Λαμίας και τον επόμενο Οκτώβριο ξεκίνησα τις σπουδές μου στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, το οποίο υπήρξε πρώτη μου επιλογή στο μηχανογραφικό δελτίο που κατέθεσα μετά τις Πανελλήνιες Εξετάσεις.
Για έναν νέο άνθρωπο η αγορά εργασίας ήταν αρκετά δύσκολη ήδη από το 2007. Με τον βασικό μισθό -καθώς το πανεπιστημιακό πτυχίο αποτελούσε επιπλέον και αχρείαστο εφόδιο για τις διαθέσιμες θέσεις- απασχολήθηκα σε πολλά και διαφορετικά αντικείμενα καταφέρνοντας μέρος του αρχικού μου στόχου. Συνέχισα τις σπουδές μου στον τομέα της Προσχολικής Εκπαίδευσης, όπου και εργάστηκα για αρκετά χρόνια μαθαίνοντας και κερδίζοντας συνεχώς εμπειρίες αυτή τη φορά από τα παιδιά. Οχτώ χρόνια μετά την απόκτηση του πανεπιστημιακού μου πτυχίου ήρθε και η πιο σημαντική -μέχρι σήμερα για εμένα- πρόταση για εργασία.
Μέχρι το 2015 δεν είχα ασχοληθεί ενεργά με την πολιτική -τοπική και κεντρική. Πάντα είχα άποψη για όσα συνέβαιναν γύρω μου. Άλλωστε η συζήτηση, ανάλυση και παράθεση επιχειρημάτων με βάση τα γεγονότα και την λογική ήταν μια διαδικασία που έμαθα μέσα στο σπίτι μου, από την οικογένειά μου. Στις συζητήσεις με τον πατέρα μου επιστρέφοντας αργά το βράδυ σπίτι μετά από μια γεμάτη δραστηριότητες ημέρα. Εφόδιο το οποίο αξιοποίησα στα φοιτητικά μου χρόνια. Ευκαιρίες υπήρξαν και νωρίτερα. Τι κινητοποίησε τελικά εμένα; Ίσως τα πολύ δύσκολα πρώτα χρόνια της κρίσης. Όταν κατακτήσεις δεκαετιών διαγράφονταν σε μία μέρα, ή μάλλον σε ένα άρθρο. Όταν δεν φαινόταν καμία προοπτική για το μέλλον. Όταν πάλευα μέσα μου να καταλάβω και να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση.
Και γιατί τώρα πρώτη φορά ασχολούμαι με την τοπική αυτοδιοίκηση;
Γιατί αυτή είναι η πόλη που μεγάλωσα. Γιατί θέλω να βοηθήσω κι εγώ να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την βελτίωση όχι μόνο της καθημερινότητας αλλά και των προοπτικών της.
Έτσι ώστε όλοι να μπορέσουμε να σχεδιάσουμε το μέλλον μας με καλύτερους όρους. Η «τοπική υπόθεση» απαιτεί συλλογική δουλειά από μια ομάδα ανθρώπων με διαφορετικές εμπειρίες, γνώσεις και ιδέες. Ανθρώπους που είναι σε διαφορετικά στάδια της ζωής τους. Ανθρώπους που είναι διατεθειμένοι να ακούσουν, να συνθέσουν και να υλοποιήσουν σε συνεργασία με όλους τους πολίτες και προς όφελος όλων των πολιτών. Μακριά από τα στενά «κομματικά» όρια. Με στόχο το συμφέρον της πόλης μας.
Και πιστεύω ότι το νέο εκλογικό σύστημα της «απλής αναλογικής» δημιουργεί τις προϋποθέσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Δική μας ευθύνη είναι να επιλέξουμε τους ανθρώπους που θα συμμετάσχουν σε αυτή την προσπάθεια. Κι εγώ διάλεξα έναν άνθρωπο που ταιριάζει στον δικό μου τρόπο σκέψης και ζωής. Έναν άνθρωπο που ζει, εργάζεται και ενδιαφέρεται για την πόλη του.
Ο κ. Παναγιώτης Στασινός και η δημοτική κίνηση «Λαμία στο Κέντρο» συμπεριέλαβαν ανθρώπους με διαφορετικές γνώσεις και εμπειρίες. Και έδωσαν την ευκαιρία σε ανθρώπους να εκφραστούν δημόσια ίσως για πρώτη φορά. Και γι’ αυτό τους ευχαριστούμε.
Ναι, λοιπόν, κατεβαίνω κι εγώ !
Για τη «Λαμία στο Κέντρο», για τους πολίτες στο κέντρο, για τους νέους στο κέντρο.
«Η ζωή είναι μια περιπέτεια γεμάτη δυσκολίες αλλά και όμορφες εμπειρίες. Εμείς επιλέγουμε τι απ’ όλα αυτά θέλουμε να κρατήσουμε.»
